Στο βιβλίο του Dr Seus “How the Grinch Stole Christmas!” ο άκαρδος Grinch θέλει να στερήσει από τους κατοίκους του Whoville τα Χριστούγεννα.
Για να το καταφέρει αποφασίζει να κλέψει όλα αυτά που στα μάτια του είναι τα Χριστούγεννα… τα στολισμένα δέντρα, τα δώρα, τα γλυκά, τα φαγητά, τις γιρλάντες.
Αρκεί όμως αυτό; Τι αλήθεια είναι αυτό που κάνει τα Χριστούγεννα, Χριστούγεννα; Ποιο είναι αυτό που αν έλειπε, θα έλειπε και η ουσία της γιορτής;
Αναζητώντας λοιπόν τα Χριστούγεννα έχω την αίσθηση ότι θα πρέπει να εστιάσουμε στη βάση της ανθρώπινης ύπαρξης. Γιατί πάντα ο άνθρωπος έψαχνε τρόπο να αισθανθεί σταθερότητα και ασφάλεια μέσα σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Και έτσι έντυσε τελετουργικά όλες εκείνες τις σημαντικές μεταβολές της προσωπικής του ζωής αλλά και της φύσης γύρω του που τον γέμιζαν με φόβο. Και η επανάληψη των τελετουργιών αυτών του έδινε πάντα την αίσθηση της συνέχειας και της ασφάλειας και τον έπειθε ότι μετά το σκοτάδι και το ψύχος του χειμώνα θα ξανάρθει η ελπίδα, το φως και η ζωή της άνοιξης.
Οι τελετουργίες και οι παραδόσεις μας είναι η ουσία των Χριστουγέννων και είναι αυτό που θα πρέπει να διαφυλαχθεί. Και όχι δεν είναι ίδιες για όλους και ούτε χρειάζεται να είναι. Γιατί μπορεί η νηστεία και η εκκλησιαστική παρουσία και η συμμετοχή στον όρθρο της γέννησης να είναι το ίδιο σημαντική με μια νυχτερινή εξιστόρηση στα παιδιά μας, που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο την ίδια μέρα, ή με το να ντύσουμε Αη Βασίλη τον παππού, ή με μια νυχτερινή έξοδο με τους ίδιους φίλους, που «πάντα μαζί τους περνάμε την παραμονή», ή με ένα πιάτο ζέστη κοτόσουπα γιατί από παιδιά «έτσι το έχουμε συνηθίσει» τα Χριστούγεννα.
“Maybe Christmas,” he thought, “doesn’t come from a store. Maybe Christmas … perhaps … means a little bit more!”
Dr. Suess, “How the Grinch Stole Christmas”, 1957
Και αυτές οι ιδιαίτερες, οι ξεχωριστές για κάθε οικογένεια παραδόσεις είναι τόσο, μα τόσο σημαντικές και όχι μόνο για εμάς αλλά και για τα παιδιά μας. Γιατί είναι αυτές οι μικρές οικογενειακές παραδόσεις που μας δένουν και δημιουργούν την αίσθηση ότι ανήκουμε σε μία ομάδα, ότι συνδεόμαστε μεταξύ μας με έναν τρόπο ξεχωριστό. Και οι ίδιες αυτές παραδόσεις μας ανακουφίζουν και αυτή η επανάληψή τους μας δίνει μια αίσθηση σιγουριάς ότι όλα θα πάνε καλά και όλα θα γίνουν όπως και πριν και ότι στο τέλος, τέλος αυτό που τώρα περνάμε δεν είναι πάρα ένα μέρος του χρονικού κύκλου που θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται.
Μην παραξενεύεστε αν τα παιδιά σας δεν δείχνουν να αισθάνονται περίεργα και ανυπομονούν για τα φετινά Χριστούγεννα. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι πάντα Χριστούγεννα για τα παιδιά. Και για αυτά τελικά οι μάσκες και τα περιοριστικά δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο. Και προσπαθείστε να διαφυλάξετε για τα παιδιά σας, αλλά και για εσάς προσωπικά, φέτος όσο ποτέ αυτές τις μικρές σας οικογενειακές παραδόσεις. Και αν αυτό δεν φαίνεται εφικτό αλλάξτε τις όσο λιγότερο μπορείτε αλλά μην τις ακυρώνετε.
Παρακολουθείστε από το σπίτι τη Θεία Λειτουργία, στολίστε, δείτε τις ίδιες ταινίες, πείτε τις ίδιες ιστορίες, περπατήστε στους δρόμους της γειτονιάς σας αντί για τα μαγαζιά, διαλέξτε δώρα ή δημιουργήστε τα, πείτε τα κάλαντα μέσω Skype σε αυτούς που θέλετε αλλά δεν μπορείτε να επισκεφθείτε, ντύστε Αη Βασίλη το μπαμπά.
Γιατί τελικά ίσως να μην έχει και τόση σημασία το δέντρο με τα στολίδια του, ή τα δώρα ή τα γλυκά αλλά αυτοί τους οποίους αγαπάμε και με τους οποίους τα μοιραζόμαστε και είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να μπορούμε να τα μοιραζόμαστε μαζί τους φέτος αλλά και τις επόμενες χρονιές.
