Φως στους παράγοντες κινδύνου για σοβαρή λοίμωξη COVID19 στον παιδιατρικό πληθυσμό, επιχειρεί να ρίξει πρόσφατη μελέτη που παρουσιάζεται στα πλαίσια του συνεδρίου της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής (AAP).
Περισσότερες από 12.8 εκατομμύρια παιδιατρικές περιπτώσεις COVID-19 έχουν καταγραφεί στις ΗΠΑ, αντικατοπτρίζοντας το 19.0% του συνόλου.
Κατά την αναδρομική μελέτη αναλύθηκαν ιατρικοί φάκελοι 218.759 επιβεβαιωμένων ασθενών (αντιγόνο ή PCR) από τις 12 Μαρτίου, 2020 έως τις 20 Ιανουαρίου, 2022.
Οι μελετητές εστίασαν στην ανάλυση και συσχέτιση δημογραφικών παραγόντων, ηλικίας, φύλου, εθνικής καταγωγής, ασφαλιστικής κατάστασης, περιοχής διαβίωσης, εμβολιαστικής κάλυψης, προϋπάρχουσας νοσηρότητας, αλλά και κυρίαρχου COVID19 Variant στην περιοχή κατά τη λοίμωξη, με τη βαρύτητα εκδήλωσης της COVID19. Ως σοβαρή νόσος θεωρήθηκε νόσηση που οδήγησε σε νοσηλεία, υποστήριξη σε μονάδα εντατικής θεραπείας, μηχανική υποστήριξη ή απώλεια ζωής.
Ως αντικειμενικές δυσκολίες κατά την ανάλυση χαρακτηρίστηκαν οι σημαντικές αποκλείσεις στον τρόπο καταγραφής της βαρύτητας της νόσησης αλλά και των επιπέδων εμβολιαστικής κάλυψης ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτείες. Οι περιορισμοί λόγω κλινικών διαφορών ανάμεσα στις ηλικίες, τρόπου καταγραφής του ιστορικού, δυνατότητας εμβολιαστικής κάλυψης, αντιμετωπίσθηκαν με ανάλυση των ασθενών σε 3 διαφορετικές ομάδες:
- 0-2 ετών (εξαιρέθηκαν δεδομένα BMI)
- 3-10 ετών
- 11-18 ετών (η μόνη ομάδα στην οποία ήταν εφικτή η εκτίμηση της απόδοσης του εμβολιασμού)
Βασικά συμπεράσματα:
- Από το σύνολο των ασθενών 4% παρουσίασαν σοβαρή νόσο.
- Ο σημαντικότερος και ανεξάρτητος παράγοντας για σοβαρή COVID19 λοίμωξη ήταν η παρουσία προϋπάρχουσας νόσου.
- Τα βρέφη παρουσίασαν σοβαρότερη νόσηση σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα παιδιά.
- Η μορφή Alpha variant της COVID19 παρουσίασε σοβαρότερη νόσηση.
- Τα εμβολιασμένα παιδιά είχαν σημαντικά μεγαλύτερα επίπεδα προστασίας από σοβαρή νόσο.
- Η εθνική καταγωγή, η ασφαλιστική ικανότητα και οι γεωγραφικές γραμμές σχετίστηκαν σημαντικά με τη βαρύτητα της νόσησης, γεγονός που αποδίδεται όχι σε γονιδιακούς παράγοντες αλλά στις συνθήκες διαβίωσης, στην προσβασιμότητα σε υγειονομική υποστήριξη, τη δυνατότητα εμβολιασμού, τη βάση των υγειονομικών προβλημάτων των μειονοτήτων.
