O παρβοϊός B19 αναγνωρίστηκε το 1975, ενώ το 1981 συνδέθηκε με κλινική νόσο.

Ο χρόνος επώασης της λοίμωξης είναι από 4-14 ημέρες.

Στο 50% των περιπτώσεων η λοίμωξη είναι ασυμπτωματική.

Οι αρχικές εκδηλώσεις παραπέμπουν σε γριπώδη συνδρομή με ρινίτιδα, πυρετό, πονοκέφαλο, διάρροια, εμέτους, βήχα, μυαλγίες.

Στα παιδιά η συνήθης εκδήλωση συμπτωματικής λοίμωξης χαρακτηρίζεται ως λοιμώδες ερύθημα ή πέμπτη νόσος. Έπεται των αρχικών συμπτωμάτων και εκδηλώνεται με χαρακτηριστικό εξάνθημα στα μάγουλα (θυμίζει χτύπημα από χαστούκι), ακολουθούμενο από εξάνθημα στον κορμό και τα άκρα.

Η εκδήλωση αρθροπάθειας από τη λοίμωξη δεν είναι σπάνια, ιδιαίτερα σε ενήλικες γυναίκες, και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να εμμένει για εβδομάδες ή και μήνες.

Σοβαρότερες επιπλοκές της νόσου αποτελούν η παροδική απλαστική αναιμία (χαρακτηριστική εκδήλωση της λοίμωξης και ιδιαίτερα επικίνδυνη σε ασθενείς με ιστορικό χρόνιας αιμολυτικής νόσου), εκδηλώσεις από το κεντρικό νευρικό σύστημα (για παράδειγμα εγκεφαλίτιδα).

Η λοίμωξη έχει συσχετισθεί με περιπτώσεις μυοκαρδίτιδας/ μυοκαρδιοπάθειας, η αιτιολογική της όμως σύνδεση δεν έχει πλήρως επιβεβαιωθεί.

Νόσηση στη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι δυνητικά επικίνδυνη για το έμβρυο καθώς μπορεί να οδηγήσει σε εμβρυικό ύδρωπα ή και σε απώλεια του εμβρύου σε ποσοστό μέχρι και 5% των περιπτώσεων.

Η διάγνωση της λοίμωξης από παρβοϊό B19 είναι κλινική και μπορεί να επιβεβαιωθεί με έλεγχο αντισωματικής απάντησης αλλά και μοριακές τεχνικές (PCR).

Η αντιμετώπιση είναι συμπτωματική και δεν υπάρχει διαθέσιμη ειδική αντιική θεραπεία.

Η πρόληψη της λοίμωξης από παρβοϊό βασίζεται στην τήρηση των μέτρων ατομικής προστασίας όπως η καλή υγιεινή των χεριών, η αποφυγή της επαφής των χεριών με τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα, την αποφυγή στενής επαφής με ασθενείς, ο καλός αερισμός των χώρων.

Ο ασθενής κατά κανόνα παύει να είναι μεταδοτικός μετά την εμφάνιση του χαρακτηριστικού εξανθήματος ή της αρθροπάθειας. Προς το παρόν δεν υπάρχει διαθέσιμο εμβόλιο.